mektup3...
bilmem kaç yıl önce bu satırları dört gözle bekleyen sen;
şimdi düşünüyorum da bence biz hayatı yanlış anladık. aynanın karşısına geçip ''mühürlü kaderim ben gibi erirmisin'' i her zerremizde hissederek söylediğimiz günün ertesinde herşey düzelecek sandık.her yıl hayatımızda yeni bir sayfa açtık ve her harfini birlikte karaladık. birlikte kurduğumuz her hayalin gerçekleşeceğine inandık ve her hayal kırıklığında; çabuk düzelmesi için herşey birbirimize yaslandık. zaman ilerlesede, şehirler değişsede, yaşantımızdan kıymet bilmezler geçip gitsede biz birbirimizden hiç ayrılmadık.biz birbirimize gerçek bağlarla bağlandık; belki de bu yüzden ne kırıdık ne alındık ne de darıldık.
galiba biz seninle en zor olanı başardık; büyüyen herşeye inat hep 16 yaşımızda kaldık.