29 Ağustos 2008 Cuma

daha farklıydı sanki herşey önceden.içimde bir çocuk yaşardı arasıra kendini hissettiren. hayat biraz donuklaştığında ruhumu basıp kaçtığı zillerle harekete geçiren. ağladığımda hırkamın kollarına gözyaşımı silersem daha çabuk kuruyacağını söyleyen ya da iyileşeceğini her yaranın öpülen. hayatı ibaret olan sadece evcilikten.
ama; mutlu olamıyorsa küçük bir elma şekerinden ve de heyecanla beklemiyorsa hiçbir haberi bu beden;sanırım o çocuk gitmiş biyerlere misketlerinin peşinden.

6 yorum:

böcük dedi ki...

İçinde yaşayan çocuk umarım arasıra değil her zaman hissettirir kendini :) O bi yere gitmemiştir bence :)

ötekiyüzüm dedi ki...

bende gitmemiş olmasını umut ediyorum.sabırla bekliyorum tekrar hissetmeyi.

akilliigne dedi ki...

hayata hep bir yere gitmek vardır çünkü arayış vardır bu gerekli olandır
birde kaçış vardır buda gereksiz olandır çünkü hayattan kaçıpta kurtulan olmamıştır
güzel bir yazıydı özlü, sözlü ve anlamlı paylaşımın için teşekürler
sevgileirmle....

ötekiyüzüm dedi ki...

ben teşekkür ederim akıllıiğne;senin yorumunda bir okadar özlü, sözlü ve anlamlı.saygılar.

Bilge AŞAN dedi ki...

Çocukları çeken her zaman oyun ve sevgidir. Her çocuk sevgi aldığını hissettiği yere yönelir. İçindeki çocuğa onu ne kadar çok sevdiğini hissettirmeye ne dersin?
Sevgini içindeki çocukla paylaş ki sana coşkuyla koşup gelsin.
Sevgiyle kal
Bilge

Adsız dedi ki...

Bence içimizdeki çocuk hep var.Sadece yaşadığımız koşullar ve çevremizdeki insanların yaklaşımları değişiyor.

Bu söz geldi aklıma nedense.Paylaşmak istedim.

"trajedi,bir çocuğun karanlıktan korkması değil.Asıl trajedi, yetişkinlerin aydınlıktan korkmasıdır."(Aristo)