daha farklıydı sanki herşey önceden.içimde bir çocuk yaşardı arasıra kendini hissettiren. hayat biraz donuklaştığında ruhumu basıp kaçtığı zillerle harekete geçiren. ağladığımda hırkamın kollarına gözyaşımı silersem daha çabuk kuruyacağını söyleyen ya da iyileşeceğini her yaranın öpülen. hayatı ibaret olan sadece evcilikten.
ama; mutlu olamıyorsa küçük bir elma şekerinden ve de heyecanla beklemiyorsa hiçbir haberi bu beden;sanırım o çocuk gitmiş biyerlere misketlerinin peşinden.
6 yorum:
İçinde yaşayan çocuk umarım arasıra değil her zaman hissettirir kendini :) O bi yere gitmemiştir bence :)
bende gitmemiş olmasını umut ediyorum.sabırla bekliyorum tekrar hissetmeyi.
hayata hep bir yere gitmek vardır çünkü arayış vardır bu gerekli olandır
birde kaçış vardır buda gereksiz olandır çünkü hayattan kaçıpta kurtulan olmamıştır
güzel bir yazıydı özlü, sözlü ve anlamlı paylaşımın için teşekürler
sevgileirmle....
ben teşekkür ederim akıllıiğne;senin yorumunda bir okadar özlü, sözlü ve anlamlı.saygılar.
Çocukları çeken her zaman oyun ve sevgidir. Her çocuk sevgi aldığını hissettiği yere yönelir. İçindeki çocuğa onu ne kadar çok sevdiğini hissettirmeye ne dersin?
Sevgini içindeki çocukla paylaş ki sana coşkuyla koşup gelsin.
Sevgiyle kal
Bilge
Bence içimizdeki çocuk hep var.Sadece yaşadığımız koşullar ve çevremizdeki insanların yaklaşımları değişiyor.
Bu söz geldi aklıma nedense.Paylaşmak istedim.
"trajedi,bir çocuğun karanlıktan korkması değil.Asıl trajedi, yetişkinlerin aydınlıktan korkmasıdır."(Aristo)
Yorum Gönder