gülüşleri birbirine karışırken anne içeride ütü yapıyordu.

ütü, ütü tahtasının üstünde gidip geliyordu.

hiç ilerlemiyordu.

gidip geliyordu.

hayat kadar tekdüze.

arada bir püskürtmeye bastığında duman çıkıyordu

o kadar.

gömlekler aynı gömlekler, ütü aynı ütü.

hıdır kişisel gelişiyor, sy:116, ahmet şerif izgören