istanbul'u terketmeme çeyrek kala...

...hala tepkisiz kalbim bütün olan bitene
korktum, fırtına öncesi sessizlik mi diye
alışmaya çalışmıştı sanırım herşeye...
çok ilginç ama hala akmadı gözümden yaş. uzun zamandır yaşadıklarım nerede birikiyor, ne zaman ortaya çıkacak merak ediyorum.
yazdığım senaryolar oyuncusuz kaldı ve ben yine elleri bomboş toplamaya başladım eşyalarımı.
sonra bişeyi farkettim bu filmin sonu böyle olmamalıydı.
ama elimden birşey gelmiyordu.
sonra devam ettim bavula koymaya eşyalarımı.
aslında tanıdıktı bu sonlar bana; belkide bu yüzden kolay toparlanıyordu eşyalarım.
sonra tekrar düşündüm nereye gitmeliydi eşyalarım.
bıraktım eşyalarımı toplamayı.
aslında ben onları hiç toplamamıştım.
yeni bir hayatı hayal ederken, aynı şeylere alışmak için öyle kalmalıydı eşyalarım.
yine dağınık, yine karışık ve yine toplanmamış...